سمیه رهدار - مربی، گروه بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
شهین احمدی - مربی، گروه بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
اعظم کریم - دانشجوی کارشناسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
زهره هاشمی - دانشجوی کارشناسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
مسعود علیصوفی - دانشجوی کارشناسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران

مقدمه: داروها، در درمان بیماریهای انسانی و دامپزشکی اهمیت ویژه ای دارند و ورود انواع مختلف آنتی بیوتیک ها به فاضلاب و همچنین پساب، به عنوان مهمترین منابع ورود آنتی بیوتیک به محیط زیست شناخته شدهاند. هدف از این مطالعه، بررسی اثربخشی پارامترهای مختلف بر حذف مترونیدازول توسط فرایند اکسیداسیون پیشرفته ( H2O2/MgO) از محیطهای آبی بود.شیوه ی مطالعه: این مطالعه ی تجربی، در سیستم بسته انجام گرفت و تاثیر پارامترهایی مثل 11) pH، 9، 7، 5، (3، نسبت مولی 5) H2O2/MgO ،3، 1/5، (1، غلظت اولیه ی مترونیدازول 60) mg/L،80، 40، (20 و زمان واکنش 100)، 80، 60، 40، (20 دقیقه بر روی راندمان حذف مترونیدازول توسط فرایند اکسیداسیون پیشرفته، مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که فرایند اکسیداسیون پیشرفته (H2O2/MgO) قادر به حذف 84/98 درصد مترونیدازول از محیطهای آبی در pH بهینه برابر با 3، زمان واکنش 40 دقیقه، غلظت مترونیدازول 20 میلیگرم بر لیتر و نسبت مولی H2O2/MgO معادل 3 میباشد و حذف مترونیدازول از سنتیک درجه ی اول (R2 = 0/958) پیروی میکند.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که استفاده از فرایندهای تصفیه ی پیشرفته به صورت تلفیقی (نانو ذرات اکسید منیزیم در حضور پراکسید هیدروژن) میتواند کارآیی موثری در حذف مترونیدازول از محلولهای آبی داشته باشد و بازده حذف توسط این روش با pH، غلظت مترونیدازول رابطه ی معکوس و با زمان تماس و نسبت مولی، رابطه ی مستقیم دارد.

فرایند اکسیداسیون پیشرفته، مترونیدازول، پراکسیدهیدروژن، نانوذرات اکسید منیزیم