نادر مظلومی

مدت زمان زیادی است که خودبیمه گری در فرهنگ لغات بیه وارد گشته و امروزه از جمله تکنیک های شناخته شده مقابله با ریسک بشمار می آید. حداقل در سه دهه اخیر، موسسات اقتصادی کشورهای صنعتی از این روش در مقابل ریسک های گوناگون که در معرض آنها قرار دارند، استفاده فراوان بعمل آورده اند. کاربرد روزافزون خود بیمه گری مرهون تغییراتی است که در روند عمومی خرید بیمه موسسات بوقوع پیوسته است. روندی که مسیر آنرا، ضرورت صرفه جویی در هزینه ها رقم میزند، فعالیت در شرایط اقتصادی جدید، موسسات را بر آن داشته است که هزینه های خود را مورد مداقه قرار دهند. هزینه خرید بیمه نیز، علیرغم کوچک بودن در مقایسه با کل هزینه های یک سازمان بزرگ خارج از دایره صرفه جویی ها قرار نمی گیرد. مدیریت ها برای حفظ حاشیه سود موسسات، ملزم به بررسی جدی تر هزینه ها، ولو هزینه های کوچک بوده اند. طبیعی است که هزینه بیمه نیز زیر چنین ذره بینی قرار بگیرد. با افزایش تمایل به کاهش دادن هزینه های بیمه، روش های خرید بیمه از انعطاف بیشتری برخوردار گردیدهه و علاقه به خود بیمه گیری نیز با آن همراه شده است.