محمد غربی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی گرایش توسعه منابع انسانی، دانشگاه پیام نور مرکز رشت
علیرضا پور دهنده - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی گرایش رفتار سازمانی، دانشگاه پیام نور مرکز رشت
محبت اله محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی گرایش طراحی سازمانهای دولتی، دانشگاه پیام نور مرکز رشت

رهبری فرایندی است که در آن رهبر به اعضای سازمان جهت می دهد و بر افراد تحت سرپرستی خود موثر است. رهبری فرایند نفوذ اجتماعی است که در آن رهبر مشارکت داوطلبانه کارکنان را در تلاش برای کسب هدفهای سازمان طلب می کند. در شناخت مهارتهای رهبری به اولین مهارتی که برمی خوریم، مهارت رهبر در ارائه یک آرمان و چشم انداز قابل درک برای همه اعضای سازمان است. به طوری که در تعریف رهبری به اولین مولفه ای که اشاره می شود، ارائه آرمان یا چشم انداز است. علاقه به موضوع رهبری در اوایل قرن بیستم افزایش یافت. تئوری های اولیه در مورد رهبری بر خصوصیات متمایز بین رهبران و پیروان متمرکز بودند، در حالی که نظریه های بعدی، دیگر متغیرها نظیر عوامل وضعیتی و سطوح مهارت را در نظر گرفتند. رهبری یک نوع هنر است. یک رهبر فردی است که پیروان و افراد به دلیل انتخاب خود از او به طور طبیعی پیروی می کنند، یک رهبر ممکن است هیچ گونه مهارت سازمانی نداشته باشد ولی دیدگاه او، افراد را پشت سر او متحد می کند. رهبری، مولفه اصلی تغییر، ایجاد دیدگاه و فداکاری لازم برای تحقق ان است. رهبری، مهارتی است که با آموزش، تجربیات، تعامل با افراد و الهام گیری از آنها و البته عمل تشکیل می شود. رهبری موثر تا حد زیادی بستگی به شیوه تعریف، دنبال کردن و تسهیم دیدگاه رهبران یا پیروان دارد. رهبری تنها یک جزء و مولفه مهم از فرایند هدایت می باشد. یک مدیر نه تنها می تواند یک رهبر باشد، بلکه او برای کارامد و موثرتر شدن نیاز به قدرت رسمی دارد.

رهبری، سازمان، اصول، توسعه، مهارت