الهام میرزائی راجعونی - کارشناسی ارشد آلودگی محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه ملایر
عیسی سلگی - دانشیار گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه ملایر
عباس زمانی بوزندانی - استادیار گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه ملایر

ماهی یکی از اجزای اصلی سبد غذایی انسان به ویژه برای ساکن نواحی ساحلی محسوب میشود. بزرگنمایی فلزات سنگین به عنوان یکی از تهدیدهای مهم امنیت غذایی در ماهی همواره مورد توجه بوده است. در این مطالعه تجمع زیستی مس در گونه کپور )Cyprinus carpio) تالاب بوجاق در جنس نر و ماده مورد مطالعه قرار گرفت و با استانداردهای جهانی مقایسه شد. 15 نمونه شامل 4 نر و 11 ماده از این گونه بصورت تصادفی از قسمتهای مختلف تالاب بوجاق صید شدند. پس از آماده سازی و هضم نمونه ها غلظت مس با استفاده از دستگاه جذب اتمی قرائت گردید. نتایج نشان داد غلظت مس در نر بیشتر از ماده است و بین نر و ماده از نظر غلظت مس در عضله اختلاف آماری معنی داری وجود داشت .)p<0.05( همچنین بین غلظت مس در عضله کپور با استاندارد /WHO FAO اختلاف آماری معنی داری وجود داشت اما این مقدار در هر دو جنس کمتر از استاندارد بود. جذب روزانه و حداکثر مجاز روزانه مس برای ماهی کپور 1/79 و 5/07 برای بزرگسالان و 3/93 و 1/15 برای کودکان به دست آمد. بنابراین بر اساس نتایج این پژوهش مصرف ماهی کپور از نظر غلظت مس به مقدار 5/07 و 1/15 کیلو گرم در روز به ترتیب برای بزرگسالان و کودکان میتواند مناسب باشد.

تالاب بوجاق، فلزات سنگین، امنیت غذایی، ماهی کپور