بررسی و مقایسه رفتار رئولوژیک قیر در دماهای مختلف پیرشدگی

مطالعات جامع در مورد وضعیت دوام آسفالت جاده ها نشان میدهد که پیر شدگی قیر از پارامترهای کلیدی تعیین کننده عمر روکش آسفالت می باشد. مطالعات همچنین نشان میدهد پیر شدگی در قیر به دو صورت کوتاه مدت و بلند مدت رخ می دهد، بیشترین افت مواد فرار قیر در مرحله ساخت و ریخته شدن آسفالت در محل که دمای اختلاط بالا است اتفاق می افتد. به این مرحله پیرشدگی کوتاه مدت گفته میشود و سخت شدن قیر در اثر اکسیداسیون در طول عمر بهره وری مخلوط را پیرشدگی بلند مدت می نامند. برای شبیه سازی پیرشدگی قیر در آزمایشگاهها از چندین روش استفاده می شود از جمله گرمخانه لایه نازک قیر، گرمخانه چرخشی لایه نازک قیر و آون تسریع پیر شدگی قیر. در این مقاله رفتار پیر شدگی قیر در دماهای۱۵۳ ، ۱۶۳ ، ۱۷۳ ، ۱۸۳و ۱۹۳ درجه سانتی گراد و زمان های ۵ ، ۴ و۶ ساعت مورد بررسی قرار می گیرد. این تحقیق با انجام آزمون های درجه نفوذ، نقطه نرمی، محاسبه حساسیت حرارتی، کشش پذیری و جاروب زمان برای محاسبه پارامترهای زاویه فاز و تانژانت زاویه فاز، برای کلیه نمونه های پیر شده، به این نتیجه می رسد که پیر شدگی کوتاه مدت قیر در دماها و زمان های بالاتر از مقدار تعریف شده در استاندارد میتواند باعث تغییرات منفی در ساختار رئولوژیک قیر شده که به نوبه خود باعث تسریع بوجود آمدن خرابی های جاده ای در عمر سرویس کوتاه جاده شود.