بررسی آزمایشگاهی اثر نفوذ رواناب در عملکرد بستر ماسه ای روسازی آسفالت متخلخل

از بین رفتن ساختار روسازی جاده به دلیل وقوع سیلابها و نفوذ آب هزینه های زیادی را برای مرمت و نگهداری روسازی به وجود می آورد. نفوذ آب پیش فرض آسفالت های متخلخل است که با فضای خالی زیاد امکان نفوذ حجم زیادی از آب در مقایسه با آسفالت معمولی می دهد. طراحی ضخامت و بررسی مقاومت روسازی مبتنی بر قدرت باربری خاک بستر آن است، که در صورت مقاوم بودن و ماندگاری آن مقاومت برای مدت عمر مفید آن عملکرد روسازی در این بازه زمانی مناسب خواهد بود. زمانی که روسازی برای مدت زمان های متفاوت اشباع می ماند، کاهش مقاومت نیز میتواند تحت تاثیر این رطوبت تغییر کند. در این مطالعه دو نوع خاک بستر ماسهای که یکی ریز دانه SFG) و یکی درشت دانه ژSCG) بودند، استفاده شدند که آزمایش هایی نظیر دانه بندی برای تعیین خصوصیات خاک و سپس آزمایش های CBR و تراکم بر روی نمونه های ماسه ای در دو حالت بدون اشباع در رطوبت بهینه و اشباع با زمان های متفاوت اشباع انجام شد. یافته های این مقاله نشان می دهد که مقاومت خاک بستر ماسهای درشت دانه کمتر تحت تاثیر رطوبت و ماندگاری آن است در حالی که برای ماسه ریزدانه تر این مقاومت با شدت بیشتری با اشباع شدن و ماندگاری این شرایط، کاهش می یابد. این یافته ها برای انتخاب شرایط نگهداری و مدیریت بهره بردای وقتی طرح اختلاط آسفالت متخلخل می تواند مفید باشد.