بررسی آثار ژئومورفیکی و اکولوژیکی رسوبات معلق در تالاب های دشت ایذه

دشت ایذه که بخش مهمی از آن را تالابهای میانگران و آب بندان تشکیل می دهد، به عنوان میراث گرانبهای گذشته طبیعت و یکی از مناطق با ارزش اکولوژیکی، اجتماعی و اکوتوریسمی مطرح می باشد. در این پژوهش جهت بررسی اثرات ژئومورفیکی و اکولوژیکی رسوبات معلق تالابهای دشت ایذه، داده های رسوبی و هیدروشیمی در دو دوره خشک و مرطوب مورد بررسی و پردازش قرار گرفت. در این راستا عملیات آزمایشگاهی شامل نمونه برداری رسوبات از سطوح دشت و دریاچه های میانگران و آب بندان انجام گرفته و همچنین از داده های حاصل از نقشه های زمین شناسی، نقشه های توپوگرافی، تصاویر ماهواره ای و مدل ارتفاعی رقومى 90 SRTM متر نیز استفاده شد. نتایج بررسی های میدانی و آزمایشگاهی نمونه های رسوبات محدوده مطالعاتی نشان می دهد که در قسمتهای شرقی دشت ایذه ورود رسوبات معلق به دریاچه های میانگران و آب بندان یکی از مهم ترین عوامل تهدید کننده اکوسیستم این محدوده به شمار می روند. به ویژه در انتهای دوره فصل خشک منطقه (شهریور) این افزایش به وضوح دیده می شود. در این رابطه تراکم شبکه هیدروگرافی محدوده مورد مطالعه در مناطق کوهستانی به ویژه در بخش جنوب شرقی تالاب میانگران از دلایل افزایش رسوبات معلق در این مناطق می باشد. بازدیدهای میدانی نشان می دهند که در نواحی شمال تالاب آب بندان و قسمتهای شرقی دشت ایذه به علت وجود رسوبات ریزدانه حاصل از فرسایش مارنهای سازند گچساران، کیفیت آبهای زیرزمینی را تحت تأثیر قرار داده و باعث افزایش بیش از حد غلظت رسوبات معلق در این مناطق گردیده است. همچنین تخریب پوشش گیاهی و پساب کشاورزی، باعث ورود رسوبات زیادی به تالاب شده که این مسئله نقش مهمی در تخریب اکوسیستم میانگران ایفا می کند و باعث کم شدن عمق تالاب و برهم زدن شرایط اکولوژیکی تالاب می گردد و با رسوب گذاری باعث پر شدن حجم کاسه ای تالاب و آلوده نمودن آن شده است.