ارتباط بین فاکتور شوری، رخنمون تحت الجوی و کیفیت مخزنی: مثالی از پرموتریاس خلیج فارس

             میدان گازی پارس جنوبی یکی از بزرگترین میادین گازی در جنوب ایران و خلیج فارس است که حاوی ۱۹ درصد از منابع گازی دنیا است. سازندهای دالان (به سن پرمین پسین) وکنگان (به سن تریاس پیشین) مهمترین سنگ مخزن میدان پارس جنوبی می­باشد. در این مطالعه از فاکتور شوری [۱] بعنوان یک پارامتر قابل اعتماد در شناسایی مرز پرمین تریاس و تغییرات کیفیت مخزنی استفاده شده است. در این مقاله سعی شده است که از جنبه­های مختلف تغییرات الگو رخساره­ای، روند دیاژنزی، فاکتور شوری، تخلخل و تراوایی در مرز پرموتریاس و واحدهای مجاور آن نشان داده شود. فاکتور شوری در محدوده مرز پرموتریاس و بخصوص در واحدهای چند متر زیر مرز کم می­شود (بیشتر از ۱۹۵ - در هزار)، که این نشان دهنده قلمرو دیاژنز جوی و انحلال در واحدهای دالان بالایی است. این تغییرات بخصوص در واحدهای زیرین مرز پرموتریاس به روشنی بیان کننده رخنمون تحت الجوی و وجود یک ناپیوستگی چینه شناسی در این افق می باشد. افزایش کیفیت مخزنی در مرز پرموتریاس قابل ملاحظه است اما در افق های دورتر از مرز کاهش می یابد. به طور کلی، این شواهد به همراه تغییرات رخساره­ای (حضور رخساره ترومبولیتی در ابتدای تریاس سازند کنگان) دلالت بر اهمیت رخنمون تحت الجوی و مرز فرسایشی پرموتریاس در افزایش کیفیت مخزنی دارد.   ۱ Svalue