توسعه و ارزیابی مدل سیستم کنترل خودکار بالادست فازی در کانال های آبیاری

محدودیت منابع آب در بخش کشاورزی و ضعف عملکرد شبکه های آبیاری، استفاده بهینه از منابع موجود را با بکارگیری فن آوری های کنترلی مناسب تر ضروری می سازد. تئوری فازی یکی از روش هایی است که در دهه های اخیر برای حل مسائل مختلف کنترل در شاخه های گوناگون مهندسی به کار گرفته شده است. در این تحقیق با استفاده از تکنیک فازی، سیستم کنترلی برای تنظیم عمق آب در کانال های آبیاری تدوین شده و با استفاده از مدل هیدوردینامیک ICSS در کانال E۱-R۱ از شبکه دز عملکرد آن مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای ارزیابی سیستم کنترل تدوین شده از نمودار تغییرات عمق و دبی در بالا دست آب بندها و بازشدگی آنها در طول زمان بهره برداری و شاخص های خطای مطلق حداکثر، خطای مطلق تجمعی و سرعت عکس العمل سیستم استفاده شد. نتایج حاصله نشان می دهد که متوسط و حداکثر انحراف عمق آب از عمق هدف برای آب بندها به ترتیب در محدوده ۰۱۷‎/۰ تا ۱۴۳‎/۰ درصد و ۶۶۷‎/۰ تا ۲۲۲‎/۱ درصد بوده است. همچنین میزان شاخص سرعت عکس العمل نشان داد که حداکثر زمان لازم برای تثبیت عمق جریان در محدوده یک درصدی عمق هدف ۶‎/۶ دقیقه می باشد. با درنظر گرفتن این مقادیر و با توجه به شدت میزان تغییرات آبگیری اعمال شده در کانال، عملکرد سیستم کنترل فازی تدوین شده مطلوب ارزیابی می شود