پدیدارشناسی معلم در پداگوژی مجازی

با ورود فناوری اطلاعات در محیط های یادگیری، پرسش های راهبردی برای چگونگی به کارگیری آن در پداگوژی فناورانه مطرح شد. همزمانی تلفیق «پداگوژی» و «تکنولوژی» در فضای شیوع بیماری کرونا، تجربه زیسته تازه ای را برای معلمان به وجود آورد. برای آشنایی با فرآیند آموزشی مجازی و نحوه تجربه آنها در این فضا، ۶۳ نفر از همکاران فرهنگی که در آموزش مجازی دروس مختلف فعالیت داشتند را بهعنوان شرکتکننده انتخاب نمودیم. داده های به دست آمده را با روش تحلیل کیفی بررسی نموده و مولفه های سازگار و ناسازگار با پداگوژی الکترونیکی را به دست آوردیم. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد در مقدمه آموزش مجازی، مربیان و دانش آموزان توانسته اند زمینه مشارکت را فراهم نموده و روند تعلیم وتربیت را ادامه دهند. شناسایی موانع پیشروی دو عنصر «شخصی سازی و تولید منابع یادگیری و فضای آموزشی» که از اهداف اصلی پداگوژی فناورانه است، از دیگر نتایج مقاله است. تجربیات معلمان در این بستر، سیر روشنی از مقتضیات و موانع آموزش مجازی را ترسیم می کند که در قالب مدل مفهومی در پایان ارائه شده است. شناخت عوامل زمینه ساز و بازدارنده در فضای آموزشی موجود، در آینده راهبردهای برنامه ریزی آموزشی را بهبود بخشیده و نتایج موثری را به دست خواهد آورد.