مشخصه یابی و بررسی کاربردی پایداری سوسپانسیون ساینده SiC به منظور استفاده در ماشینکاری آلتراسونیک

سیلیکون کارباید (SiC) به علت داشتن خواص منحصربه فرد از جمله سختی بالا، سایندگی زیاد، مقاومت حرارتی مناسب و مقاومت در برابر اکسیداسیون، کاربرد گسترده ای در تولید سرامیک های دیرگداز دارد. از سیلیکون کارباید در حالت سوسپانسیون، به عنوان دوغاب ساینده در ماشینکاری آلتراسونیک و همچنین برای ساخت کامپوزیت های تقویت شده با الیاف سیلیکون کارباید استفاده می شود. مانع اصلی استفاده از سیلیکون کارباید در صنایع مختلف، هزینه بالای تولید سوسپانسیون و فرآیند های اعمال شده بر آن می باشد. در این پژوهش، با استفاده از ذرات سیلیکون کارباید در ابعاد متوسط حدود ۴۰ میکرومتر (مش ۳۲۵) به عنوان ساینده و آب به عنوان فاز حلال و محلول ویسکوز پلی اتیلن ایمین (PEI) به عنوان دیسپرس کننده برای بهبود جدایش و جلوگیری از ته نشینی ذرات سیلیکون کارباید، به بررسی سوسپانسیون سیلیکون کارباید با درصد حجمی و pH متغیر، به منظور استفاده در ماشینکاری آلتراسونیک به عنوان سوسپانسیون ساینده پرداخته شده و پایداری فرآیند مورد بررسی قرار گرفته و به پارامتر های تاثیرگذار بر میزان ته نشینی و پایداری سوسپانسیون و محدوده بهینه پارامترها اشاره شده است. نتایج نشان می دهد که غلظت حجمی حدود ۴۰ درصد سوسپانسیون، مقدار ۰.۲ درصد جرمی پلی اتیلن ایمین به عنوان دیسپرس کننده و محدوده pH فاز حلال بین ۱۰ تا ۱۱ که توسط هیدروکسید سدیم و هیدروکلریک اسید تنظیم می شود، مقادیر اپتیمم سوسپانسیون SiC مورد نیاز برای ماشینکاری آلتراسونیک می باشد.