فرسودگی شغلی و شاخص های تاثیرگذار محیط کار بر آن در بین پزشک های خانواده خراسان رضوی

مقدمه: فرسودگی شغلی سندرومی است که در نتیجه استرس شغلی به وجود می آید و می تواند موجب کاهش بازده کاری، افزایش غیبت از کار و هزینه های بهداشتی و کاهش کیفیت خدمات به بیمار و حتی نارضایتی از خدمات پزشکی می شود. هدف از پژوهش حاضر تعیین فرسودگی شغلی پزشک های خانواده و شاخص های محیط کار موثر بر آن بود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی ۱۴۵ پزشک خانواده شاغل در دانشگاه علوم پزشکی خراسان رضوی به صورت تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند.داده ها توسط، پرسشنامه اطلاعات فردی، مقیاس فرسودگی شغلی مازلاک و پرسشنامه شاخص های محیط کار گردآوری و به صورت خودگزارشی تکمیل شدند. نتایج با استفاده از آزمون های توصیفی و تحلیلی توسط نرم افزارSPSS نسخه ۱۶ تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها: میانگین سن شرکت کنندگان ۸۷/۴±۵۷/۳۲ بود که ۲/۳۷% (۵۴ نفر) مرد و ۸/۶۲% (۹۱ نفر) زن با میانه سابقه کار ۳۹ ماه در تیم سلامت بودند. فرسودگی شغلی در ابعاد کفایت شخصی و مسخ شخصیت، متوسط و در بعد خستگی هیجانی بالا بود. شاخص های محیط کار با خستگی هیجانی و مسخ شخصیت همبستگی معکوس و با کفایت شخصی همبستگی مثبت معنادار داشتند. نتیجه گیری: با توجه به این که در پزشک های خانواده، شدت فرسودگی در ابعاد مختلف آن با عوامل محیط کار مرتبط می باشد، با تغییر مثبت در حیطه های مختلف محیط کار می توان به کاهش فرسودگی آنان کمک نمود.