ارزیابی اثرات تغییر اقلیم بر متغیرهای بارش و دما براساس سناریوهای واداشت تابشی RCP (مطالعه موردی: شرق استان مازندران)

اقلیم یک عامل مهم زیست محیطی است که تغییرات آن مهمترین تهدید برای توسعه پایدار است. تغییرات اقلیمی که عمدتا ناشی از فعالیت های انسانی است، در دهه های اخیر منجر به تغییر در بخش های مختلف اکوسیستم شده است. مدل های گردش کلی، توسط آژانس های اقلیمی به منظور پیش بینی تغییرات اقلیمی آینده، به کار گرفته می شوند. در این پژوهش، مدل ریزمقیاس نمائی آماری SDSM، به منظور پیش بینی پارامترهای بارش و دما در ایستگاه های سینوپتیک بابلسر و قراخیل در استان مازندران براساس سناریوهای تغییراقلیم مدل گردش کلیCanESM۲، مورد استفاده قرار گرفت. نتایج ارزیابی دقت مدل SDSM در شبیه سازی بارش بر اساس شاخص R۲، RMSE، MAE، NSE در ایستگاه بابلسر و قراخیل در مرحله صحت سنجی نشان داد که انطباق زیادی بین مقادیر شبیه سازی شده و دوره پایه وجود داشته است. مقایسه مقادیر پیش بینی شده بارش و دما تحت سناریو RCP۲.۶ و RCP۴.۵ و RCP۸ در سه دوره ۲۰۳۹-۲۰۶۸،۲۰۱۸-۲۰۳۸ و ۲۱۰۰-۲۰۶۹ با دوره پایه (۲۰۰۵-۱۹۸۷)، در هر دو ایستگاه بابلسر و قراخیل نشان دهنده کاهش بارش متوسط سالانه و افزایش دمای متوسط سالانه تحت هر سه سناریوRCP در هر سه دوره آتی نسبت به دوره پایه می باشد، به طوری که در دوره ۲۱۰۰-۲۰۶۹، تحت سناریو RCP ۸.۵ (بدبینانه)، در ایستگاه بابلسر و قراخیل، بارش متوسط سالانه به ترتیب به میزان ۵۱.۷ و ۳۴.۷ درصد بیشترین کاهش و دمای متوسط سالانه به ترتیب به میزان ۳.۴۴ و ۳.۸۶ درجه سانتی گراد بیشترین افزایش را نسبت به دوره پایه نشان داده است.