نقش تصویر بدنی و خودپنداره در پیش بینی اختلالات روان شناختی دانش آموزان نابینا و ناشنوا (شهر تبریز)

هد از ان پژوهش بررسی نقش تصویر بدنی وخودپنداره در پیش بینی اختلالات روان شناختی دانش آموزان نابینا و ناشنوا در شهر تبریز است.روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع علی مقایسه ای بود.جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر نابینا بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ در مدارس متوسطه شهر تبریز مشغول به تحصیل بودند.تعداد ۴۰ نفر(۲۰ نابینا و۲۰ ناشنوا)از این دانش آموزان به صورت تصادفی در دسترس انتخاب شدند و در محل مدرسه به پرسش نامه های تصویر بدنی ،خودپنداره و افسردگی،اضطراب و استرس DASS-۲۱ پاسخ دادند.نتایج با استفاده از ابزار های آماری ضریب پیرسون و رگرسیون چند متغیری تحلیل شد.نتایج پژوهش نشان داد که بین دو گروه نابینایان و ناشنوایان از لحاظ متغیر هایی مانند استرس و افسردگی (از مولفه های سلامت روانی)تفاوت معنی داری وجود دارد P˂۰/۰۵.نمره کل سلامت روانی نابینایان بیشتر از ناشنوایان استP˂۰/۰۵.بررسی رابطه پیرسون و همبستگی نشان داد که تصویر بدنی و متغیر های اضطراب و استرس در دانش آموزان نابینا رابطه مثبت و معنادار وجود دارد.بین تصویر بدنی و افسردگی و استرس دانش آموزان ناشنوا رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.بین خودپنداره با متغیر های افسردگی و اضطراب در دانش آموزان نابینا و ناشنوا رابطه مثبت و معنی داری وجود داردوهمچنین نشان داد که برای دانش آموزان نابینا و ناشنوا،پیش بینی اختلالات روان شناختی از روی متغیر تصویر بدنی و خود پنداره معنی دار است