ضابطه دوم قتل عمدی در فقه، قانون و رویه قضایی

بر اساس بند ب ماده ۲۰۶ قانون مجازات اسلامی که متخذ از منابع فقهی است «قصد انجام عمل نوعا کشنده» ضابطه دوم قتل عمدی در حقوق کیفری ایران است. با وجود این، رویه قضایی که به خصوص در آراء شعب دیوان عالی کشور متجلی است، حاکی از آن است که دادگاهها و شعب دیوان با تفسیر موسع بند ب ماده ۲۰۶، صرف «قصد استفاده از آلت قتاله» را کافی برای تحقق قتل عمدی می دانند، صرف نظر از آنکه موضع اصابت محل حساس یا غیرحساس بدن باشد. در حالی که صرف استفاده از «آلت قتاله» الزاما «عمل نوعا کشنده» به شمار نمی آید. این مقاله به نقد این رویه قضایی می پردازد.