تاثیر عملکرد اقتصادی و توسعه انسانی بر تلفات ترافیک جاده ای در ایران با رویکرد الگوهای خودرگرسیو با وقفه های توزیعی

هدف این تحقیق بررسی تاثیر عملکرد اقتصادی و توسعه انسانی بر تلفات ترافیک جاده ای در ایران می باشد. داده­های آماری بکار گرفته شده در این تحقیق از بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران و بانک جهانی برای سال های ۱۴۰۰-۱۳۷۹ و به صورت سالیانه بوده و از نرم افزار Eviews ۱۰ برای برآورد مدل پیشنهادی استفاده شده است. داده های سری زمانی این مطالعه همگی ایستا نبوده و بر این اساس به منظور برآورد الگوی موردنظر، از رهیافت خود توزیع با وقفه های گسترده استفاده می­شود. الگوی خودرگرسیو با وقفه­های توزیعی (۰,۰,۰,۱) بر اساس معیار شوارز-بیزین انتخاب گردید. نتایج برآورد با چنین رویکردی در کوتاه مدت نشان می دهد، تلفات جاده ای با وقفه و نرخ بیکاری بر تلفات جاده ای تاثیر مثبت معنی دار ایجاد می­نماید. این تاثیر در کوتاه مدت برای متغیرهای تولید ناخالص داخلی سرانه و شاخص توسعه انسانی منفی معنادار به دست آمده است. ضرایب بلندمدت برآورد شده در تاثیرگذاری بر تلفات جاده­ای برای متغیرهای تولید ناخالص داخلی سرانه و توسعه انسانی منفی معنی­دار و برای متغیر توضیحی نرخ بیکاری مثبت معنی دار می باشد. نتایج نشان می­دهد توسعه پایدار که یکی از ابعاد آن حفظ تامین امنیت جانی افراد در سیستم حمل ونقل جاده­ای می­باشد، الزاما می­بایست از کانال یا مسیر سرمایه­گذاری در توسعه انسانی گذر نموده و این سرمایه­گذاری رکن و هسته اصلی و محوری در کاهش تلفات ترافیک جاده­ای می­باشد. نتایج تحلیل در چارچوب الگوی تصحیح خطا بیانگر مقدار ۱۷۴/۰- برای ضریب تصحیح خطا بوده که بیانگر سرعت نسبتا پایین تعدیل می­باشد.