اصول و معیارهای تاثیر گذار بر هویت کالبدی معماری معاصر ایران (مطالعه موردی دوره ی پهلوی دوم)

معماری پهلوی دوم در قلمرو مثلث تاثیر فرهنگ و تمدن غرب، میراث تاریخی ایران با نقش پررنگ معماری قبل و بعد از اسلام و برآمدن معماری از بطن این دوره، قابل تعریف است در این دوره که عصر طلایی معماری مدرن در ایران است، معمارانی چون لویی کان و حسن فتحی، ارزش و تجربیات تاریخی در معماری گذشته را مطرح کردند و بدین ترتیب معمارانی با دید نوستالژیک نسبت به معماری سنتی به باز زنده سازی این معماری از نظر طرح و اجرا پرداختند. در بسیاری از ساختمان های معاصر در شهر تهران و نه همه آن ها، تقلید شکلی از معماری گذشته ایران و با معماری معاصر غرب صورت گرفته است. در این پژوهش به بررسی هویت کالبدی بناهای عمومی در دوران پهلوی دوم پرداخته خواهد شد. ابتدا از روش کتابخانه ای به بررسی عوامل موثر در شکل گیری هویت کالبدی در دوره پهلوی دوم بررسی سپس یه نکات بدست آمده از تحلیل کتابخانه ای به وسیله پرسشنامه مورد پرسش از کارشناسان و اساتید معماری قرار گرفته است. جامعه آماری۱۵۰ نفر از اساتید معماری بوده است. از جمله نتایج این تحقیق می توان به مهمترین تحولاتی که در عصر پهلوی دوم انجام شد، تحول در برنامه های عمرانی و شکل گیری واحدها و شهرک های مسکونی اشاره کرد. معماری پهلوی دوره گذر از معماری سنتی به معماری مدرن است معماری مدرن شکل گرفته در دوره پهلوی دوم عمدتا از مجرای معماران اندیشه های جریان ساز اروپا از جمله سبک بین الملل مدرسه باهاوس، کارهای لوکوربوزیه، فرانک لوید رایت و سایرین حمایت می شد و ماحصل آن صورت ایرانی معماری مدرن بود که به عنوان معماری شبه مدرنیستی نام گذاری گردید. با توجه به اینکه رویکرد منطقه گرایی پس از ظهور مدرنیسم دربرگیرنده چالش های فراوان در خصوص تعامل تقابل معماری مدرن هویت های فرهنگی- منطقه ای است پرسش های اصلی مقاله چنین مطرح می گردد که، توجه به چه شاخصه ها مفاهیمی در طراحی برخی از آثار این دوره درنظر گرفته شده است.