مدلسازی و حل مساله شبکه زنجیره تامین پایدار با استفاده از روش 𝜀–محدودیت تکامل یافته

این مقاله یک مدل طراحی شبکه زنجیره تامین پایدار برنامه ریزی خطی چند هدفه دو مرحله ای را پیشنهاد می کند که اهداف اقتصادی، زیست محیطی را به حداقل می رساند و اهداف پایداری اجتماعی را به حداکثر می رساند. مدل پیشنهادی شکاف بین تاسیسات و میزان جریان کالا در سراسر زنجیره تامین را تعیین و از مدلسازی فازی برای مواجهه با عدم قطعیت های مدل دنیای واقعی استفاده می کند. مطالعه پیشنهادی در دو مرحله انجام شده است. در مرحله اول، روش بهترین-بدترین و تاپسیس برای ارزیابی وزن تصویر سبز تامین کنندگان اعمال می شود. علاوه بر این، این وزن های سبز در مرحله دوم برای طراحی شبکه زنجیره تامین استفاده می شود. این مطالعه از برنامه ریزی امکان ترکیبی و روش محدودیت اپسیلون بهبود یافته برای حل مدل استفاده کرده است. نتایج بدست آمده به تصمیم گیرندگان کمک می کند تا در یک محیط نامعین تصمیم بگیرند.