تاثیر تمرینات حرکتی ریتمیک بر حافظه دیداری - فضایی، انعطاف پذیری شناختی و تعادل کودکان مبتلابه اختلال طیف اوتیسم

هدف: به نظر می ­رسد انجام ورزش و فعالیت بدنی می تواند به عنوان یک مداخله موثر جهت بهبود مشکلات حرکتی و شناختی کودکان طیف اوتیسم مدنظر قرار گیرد. در همین راستا هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات حرکتی ریتمیک بر حافظه دیداری - فضایی، انعطاف پذیری شناختی و تعادل کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. روش بررسی: جامعه آماری شامل کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم شهرستان یزد بود که از بین آن ها ۲۰ نفر (۱۰ نفر گروه تجربی، ۱۰ نفر گروه کنترل) با دامنه سنی ۱۰ تا ۱۲ سال انتخاب و با انجام آزمون­ بلوک های کرسی (حافظه دیداری-فضایی)، دسته بندی کارت های ویسکانسین (انعطاف پذیری شناختی)، آزمون لک لک اصلاح شده (تعادل ایستا) و راه رفتن پاشنه – پنجه (تعادل پویا) به صورت پیش آزمون- پس آزمون در این پژوهش شرکت کردند. گروه تجربی به مدت ۱۰ جلسه به صورت ۲ جلسه در هفته تمرینات حرکتی ریتمیک را دریافت کردند و گروه کنترل به فعالیت های روزمره خود پرداختند. تحلیل داده­ ها با استفاده از آزمون آنوای مرکب در سطح معنی داری ۰/۰۵>p  انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات حرکتی ریتمیک باعث بهبود حافظه دیداری– فضایی (۱/۱۶±۲۳/۱)، انعطاف پذیری شناختی (۷۱/۱۲±۱۸/۳) و تعادل پویا (۱/۱۸±۱۳/۲۱) کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم شد(۰/۰۵>p)، اما بر تعادل ایستا (۰/۵۰±۱/۱۰)  اثر معنی داری نداشت (۰/۰۵تمرینات حرکتی ریتمیک به عنوان مداخله ای مناسب برای بهبود مشکلات حرکتی و شناختی کودکان طیف اوتیسم استفاده کرد.