فعالیت بدنی قبل و حین دوره بحران کووید-۱۹ و تاثیر آن بر سلامت روان و مشارکت اجتماعی

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی فعالیت بدنی در قبل و حین دوره بحران کووید-۱۹ و تاثیر آن بر سلامت روان و مشارکت اجتماعی انجام شد. روش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی-تحلیلی بود که از طریق تحقیقات میدانی و کتابخانه ­ای انجام شد. جمعیت تحقیق شامل همه شهروندان کشور بود که با توجه به شرایط خاص جامعه و محدودیت های موجود در ترافیک و ارتباطات اجتماعی، از روش نمونه گیری خوشه ­ای از نقاط مختلف کشور و به صورت برخط (داوطلبان در پاسخ به پرسشنامه) استفاده شد. از سه پرسشنامه بین المللی فعالیت بدنی، ارزیابی سلامت روان دانشگاه پالرمو و ارزیابی مشارکت اجتماعی برای جمع آوری داده ها استفاده شد. از آلفای کرونباخ برای بررسی قابلیت اطمینان پرسشنامه ها استفاده شد. یافته ­ها: تحلیل داده ­ها نشان داد میزان فعالیت ­بدنی (سبک، متوسط و شدید) در دوران کرونا در مقایسه با دوره قبل از آن کاهش یافته است. همچنین از نظر سلامت روان، فعالیت بدنی در دوران کرونا، بر سلامت عمومی و سرزندگی، تاثیر مثبت و معنی دار؛ و بر افسردگی و اضطراب تاثیر منفی و معنی ­داری داشت. در نهایت، تاثیر فعالیت ­بدنی در این دوران بر مشارکت اجتماعی مثبت و معنی­ دار بود. نتیجه­ گیری: به رغم کاهش فعالیت بدنی در دوران کرونا می­ توان بیان کرد که مقدار فعالیت بدنی کاهش یافته نیز می ­تواند مزایای روان شناختی و اجتماعی خود را آشکار کند و ضمن کاهش اثرات منفی قرنطینه و رعایت دستورالعمل ها از آسیب پذیری روانی- اجتماعی جلوگیری کند و سبب نیک زیستی فردی و اجتماعی شود.