اثربخشی آموزش تصویرسازی ارتباطی بر بهبود ثبات تعاملات و شادمانی زناشویی بیماران مبتلا به صرع

زمینه و هدف: صرع به عنوان یک اختلال مغزی با آمادگی مداوم برای بروز حملات صرعی و پیامدهای عصب شناختی ، روانشناختی و اجتماعی ناشی از این شرایط مشخص می شود. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش تصویرسازی ارتباطی بر بهبود ثبات تعاملات و شادمانی زناشویی بیماران مبتلا به صرع انجام شد.روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود و جامعه آماری این پژوهش را کلیه بیماران درگیر و یا دارای سابقه بیماری صرع ساکن شهر بشرویه در سال ۱۴۰۱ به تعداد ۸۷ نفر تشکیل داد که دارای پرونده پزشکی در زمینه بیماری صرع بودند. تعداد ۳۰ نفر از بیمارانی که شرایط ورود به پژوهش را داشتند، به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه (۱۵ نفر گروه کنترل و ۱۵ نفر گروه آزمایش ) قرار گرفتند و در پژوهش حاضر شرکت داده شدند.برای گروه آزمایش بر اساس پکیج ایماگوتراپی هندریکس (۱۹۹۹) شش جلسه آموزشی ۹۰ دقیقه ای ارائه شد و گروه کنترل ناتان و همکاران (۱۹۷۳) و (MHS) آموزشی را دریافت نکردند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه شادمانی زناشویی آزرین پرسشنامه ثبات تعاملات زناشویی گاتمن (۱۹۹۹) بود. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از تحلیل کوواریانس و تحلیل کوواریانس چندمتغیره با کمک بسته نرم افزار ی انجام شد.یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که آموزش تصویرسازی ارتباطی بر بهبود ثبات تعاملات و شادمانی زناشویی موثر است و میزان مداخله برای ثبات تعاملات زناشویی ۳۵/۰ و برای شادمانی زناشویی ۷۳/۰ می باشد. >P)۰/۰۵)نتیجه گیری : مداخله آموزشی مبتنی بر تصویرسازی ارتباطی را می توان در کلینیک ها و مراکز درمانی به منظور بهبود و ثبات بیشتر تعاملات زناشویی و نیز افزایش شادمانی زناشویی بیماران بکار برد.