رابطه کمال گرایی والدین با خودکارآمدی و شادکامی فرزندان
محل انتشار: هفتمین همایش بین المللی روان شناسی مدرسه
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 16
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IEPACONF07_287
تاریخ نمایه سازی: 18 اردیبهشت 1403
چکیده مقاله:
این پژوهش با هدف بررسی رابطه کمال گرایی والدین با خودکارآمدی و شادکامی فرزندان انجام شد. روش پژوهش پژوهش توصیفی – همبستگی بود. جامعه آماری یکی از دبیرستان های شهر اردکان در سال تحصیلی ۱۴۰۲- ۱۴۰۱ بود. از این جامعه ۱۰۰ دانشآموز دختر دبیرستانی به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه کمالگرایی (نجاریان، عطاری و زرگر، ۱۳۷۸)، مقیاس خودکارآمدی (Sherer et al., ۱۹۸۲) و مقیاس شادکامی آکسفورد (Argyle et al., ۱۹۸۹) استفاده شد. دادهها توسط ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین کمالگرایی والدین و خودکارآمدی رابطه منفی و معنا دار وجود دارد. بین کمالگرایی والدین و شادکامی نیز رابطه مثبت و معنا دار وجود داشت. با توجه به نتایج کمال گرایی والدین نقش مهمی در خودکارآمدی و شادکامی فرزندان ایفا می کند و با کنترل کمال گرایی می توان خودکارآمدی و شادکامی را در فرزندان افزایش داد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عاطفه طاوسی
کارشناسی ارشد مشاوره توانبخشی، دانشگاه اردکان، اصفهان، ایران
زهرا احمدی اردکانی
مربی، گروه آموزشی مشاوره، دانشگاه اردکان، یزد، ایران