بررسی اثر حضور تتراسیکلین بر زیست تخریب پذیری پوشش پلی کاپرولاکتون اعمال شده بر روی آلیاژ منیزمی جهت کاربرد به عنوان ایمپلنت

آلیاژ منیزمی – AZ۳۱ یکی از پرکاربردترین آلیاژها برای کاربرد به عنوان ایمپلنت مورد استفاده قرار گرفته است. یکی از مشکلات این آلیاژها سرعت خوردگی بالای آنها در بدن و رهایش گاز هیدروژن در الکترولیت بدن انسان است. در این راستا و جهت افزایش مقاومت به خوردگی این آلیاژ، در پژوهش پیش رو پوشش های پلی کاپرولاکتون ( PCL ) فاقد و حاوی داروی جنتامایسین به روش تکنیک الکتروریسی روی آلیاژ منیزمی AZ۳۱ استفاده شد و این پوشش ها با استفاده از آزمون FE-SEM و FTIR مشخصه یابی شدند. علاوه بر این، آزمون های طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی (EIS) و پلاریزاسیون در شرایط آزمایشگاهی برای بررسی عملکرد خوردگی پوشش انجام شد. نتایج نشان داد که حضور داروی تتراسیکلین در پوشش مقاومت به خوردگی آن را به صورت قابل توجهی افزایش داده است.