افزایش آسایش حرارتی از طریق طراحی جداره پارامتریک و تطبیق پذیر

حفظ آسایش حرارتی یکی از جنبه های اصلی زندگی و فعالیت های انسان است . اگر ساختمان ها به درستی طراح ی نشوند و منجر به انتشار گازهای گلخانه ای و دی اکسید کربن شوند، برای تامین آسایش حرارتی نیاز به مصرف انرژی بالایی دارند. دیوارهای ساختمان بخش بزرگی از محیط خارجی ساختمان را تشکیل می دهند و طراح ی نامناسب دیوارهای خارج ی باعث هدر رفت انرژی و نارضایتی ساکن ین می شود. جداره های تطبیق پذیر می توانند تغییرات ی در استفاده از انرژی های تجدیدپذیر ایجاد کنند و آسایش ساختمان ها را برای ساکنین بهبود بخشند. یک رویکرد پارامتریک یک ضرورت برای مدلسازی و ارزیاب ی دیوار تطبیقی بلادرنگ است . در این راستا ابتدا اطلاعات مربوط به متغیرهای محیطی با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای استخراج شد. سپس پنل طراح ی شده با الهام از بیونیک به کمک طراحی پارامتریک و نرم افزارها ی مربوطه به صورت تجرب ی شبیه سازی می شود. ابتدا در یک چیدمان ثابت فقط میزان گذردهی سطوح تغییر می کند و میزان نارضایتی افراد سنجیده می شود. اطلاعات به دست آمده نشان می دهد که هر چه تخلخل نما بیشتر باشد، میزان نارضایتی مردم کاهش می یابد. بنابراین در طراحی به دنبال جایگزین هایی با باز بودن بیشتر خواهیم بود (۷۰، ۸۰، ۹۰) و سپس ده مدل چیدمان مختلف به صورت تصادفی ساخته شد و میزان نارضایتی مردم سنجیده شد. نتایج شب یه سازی نشان می دهد که میزان تابش عبوری و قرارگیری بلوک های مسدودکننده نما، هر دو بر میزان آسایش حرارتی تاثیر می گذارند. اما مقدار تابش عبور ی (درصد تخلخل ) به مراتب مهمتر از قرار دادن بلوک ها ی مسدود کننده است . نتایج این تحقیق ثابت می کند که می توان از جداره های پارامتریک و تطبیق پذیر برای دستیابی به آسایش حرارتی در فضاهای آموزشی استفاده کرد.