اثربخشی آموزش پسخوراند عصبی بر عملکرد ورزشی شطرنج بازان نخبه
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 19
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCSNP-3-4_001
تاریخ نمایه سازی: 29 اردیبهشت 1403
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: برای ورزشکاران نخبه، داشتن تمرکز در پرتنش ترین لحظه ها و رسیدن به اوج اجرا به معنای تفاوت در دستیابی به مقام یا عدم دریافت مقام است. با افزایش رقابت و تلاش های گوناگون دیگر تنها آموزش و انجام تمرین های معمول برای رساندن ورزشکار به اوج اجرا کافی نیست؛ ایجاد موقعیت های جدید برای تجریه اوج عملکرد ضروری به نظر می رسد. هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی آموزش پسخوراند عصبی بر عملکرد شطرنج بازان نخبه بود.
روش: این پژوهش یک مطالعه شبه آزمایشی است. شرکت کنندگان شامل ۲۴ نفر از شطرنج بازان دعوت شده به تیم ملی بود که به طور داوطلبانه انتخاب شدند. شرکت کنندگان به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. شرکت کنندگان آزمون اضطراب رقابت ورزشی (مارتنز، ۱۹۷۷)، سیستم آزمون وینا (کایزر و همکاران، ۲۰۱۶) را درپیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. همچنین نرخ ضربان قلب در وضعیت استراحت و عملکرد آن ها بر اساس آخرین درجه بین المللی شطرنج بازان ارزیابی شد. گروه آزمایش افزون بر تمرین های آماده سازی در تیم ملی و باشگاه ها، ۱۲ جلسه آموزش پسخوراند عصبی (هفته ای ۳ جلسه) دریافت کردند در حالی که گروه گواه در این مدت تنها تمرین های معمول تیم ملی یا باشگاه را ادامه دادند. داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس در نسخه ۱۹ نرم افزار SPSS تحلیل شد.
یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره نشان داد تغیر اضطراب، توجه و ضربان قلب گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه معنادار بود. اما عملکرد گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه معنادار نبود.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش می توان آموزش پسخوراند عصبی را برای بهبود عملکردهای عصب روانشناختی، مهار شخصی و خودگردانی توصیه کرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
منا سلمان ماهینی
Ph.D. Students in Sports Management, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran.
محمدرضا کردی
Professor, Sports Activity Physiology Department, Faculty of Sports Sciences and Health, University of Tehran, Tehran, Iran.
رضا رستمی
Professor, Department of Psychology, Faculty of Psychology and Education, University of Tehran, Tehran, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :