استفاده از روشهای تجربی به منظور شناسایی و اولویت بندی نقاط سیاه، جهت تحلیل و بهسازی

یکی از مراحل شش گانه در بهبود راه، شناسایی و بالاطبع اولویت بندی نقاط سیاه شناسایی شده جهت اقدامات اصلاحی می باشد بدین گونه که نقاط بحرانی که در اولویت اول اقدامات اصلاحی قرار می گیرند. روشهای متعددی برای اولویت بندی نقاط سیاه موجود است که هریک دارای نقاط ضعفی می باشند. در این پژوهش روشهای گوناگون را ارائه می کنیم و در آن نقاط ضعف و قوت روشها را اشاره و در نهایت بهترین روش (روش بیز) را ارایه کرده که در آن ضعف سایر روشها پوشش داده شده است. مبرهن است که یکی از اصلی ترین دلایل وقوع تصادفات، ماهیت اتفاقی بودن و بی احتیاطی رانندگان می باشد. که در کشور ما این امر زیاد اتفاق می افتد و با توجه به اینکه روش بیز این نقیصه را تا حدود زیادی برطرف میکند میتواند کاربرد زیادی درایران داشته باشد.