نقش حکمروایی خوب شهری در مدیریت و کنترل امور شهرها

ایران کشوری است که در گذار از سنت به مدرنیزم قرار دارد. این در حالی است که حدود 70 درصد جمعیت کشور در شهرها ساکنند. در چنین شرایطی جمعیت شهرنشین توقعات جدیدی از دولت دارند، از ای نرو اداره جامعه ی شهری با ابزار و شیوه های سنتی امکان پذیر نیست. مدیریت شهری به عنوان یک نهاد محلی، مسئول نظارت و کنترل بر گسترش کالبدی شهرهاست اداره یک شهر بدون مدیریت امکان پذیر نیست. گسترش شهرها، طراحان، برنامه ریزان و کارشناسان امور شهری را به مطالعه بیشتر در ابعاد گوناگون توسعه مناطق شهری و تجزیه و تحلیل وجود گوناگون مدیریت شهری به منظور ارایه راهکارهای نوین واداشته است. هدف از از وجود سیستم مدیریت شهری، تامین و ایجاد زمینه و محیط مناسب برای زندگی راحت، امن و کارامد شهروندان به تناسب ویژگی های اجتماعی و اقتصادی است که این امر نیازمند وجود مدیریتی یکپارچه می باشد. امروزه مدیریت شهری تحول یافته است. شهرها برای رفاه و آسایش بیشتر شهروندان مدیریت می شوند. مدیریت شهری، نقش مهمی در موفقیت برنامه ها و طرح های توسعه شهری، به عهده دارد. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر نقش حکمروایی خوب شهری در مدیریت و کنترل امور شهرها با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتیجه پژوهش نشان می دهد شهر به عنوان یک منبع توسعه مطرح است و جایگاه مدیریت شهری و حکمروایی شهری در روند توسعه شهر و بهبود سکونتگاه های شهری نقش مهم و تعیین کننده دارد. می توان حکمروایی شهری را در مسیر یک توسعه قانونمند و پایدار مورد توجه قرار داد این مورد بیشتر از این جهت اهمیت دارد که نحوه مدیریت بر جریان مطلوب زندگی شهری نقش دارد. الگوی حکمروایی خوب در زمان حاضر در جامعه بین المللی و محافل کارشناسی تنها راه خروج از بن بست فقر و توسعه نیافتگی تلقی می شود. حکمروایی خوب از جمله مفاهیمی است که با مشارکت شهروندان و تغییر نقش و کارکردهای دولت محلی همراه است