بررسی ادراک خوشایند ناظر بر روی نمای ساختمان ها با استفاده از ویدئواکولوژی

معمار نه تنها فضا را طراحی می کند، بلکه می توان با تفکر افراطی تر گفت، معمار آفرینش گری می کند و همچنین اگر ادراک را ابزار معماری بدانیم، این ابزار در آفرینش فضا در ذات طراحی اهمیت حیاتی دارد. هدف این پژوهش استخراج معیارهای مناسب طراحی برای انطباق نماهای ابنیه شهری در جهت ادراک بصری خوشایند ناظر و کسب دانش ادراکی محیطی برای مقابله با بحران ادراک بصری از طریق استفاده از ویدئواکولوژی و بهره برداری از آن در جهت معماری بهینه می باشد. روش تحقیق در این مقاله به صورت توصیفی- تحلیلی و روش جمع آوری اطلاعات به شیوه مطالعه منابع کتابخانه ای بوده است. نتایج حاصل از این پژوهش به طور کلی به ما نشان می دهد که ابنیه هایی با نماهای صاف که حداقل طراحی در آنها انجام شده یا ابنیه هایی با خطوط مستقیم افقی یا عمودی که از عناصر تکرار شونده به وفور استفاده شده، برای ادراک بصری ناظر خوشایند نیستند و نماهای دارای تنوع در حجم، رنگ، جزئیات و خطوط منحنی برای طراحی خوشایند ناظر مناسب هستند.