راهکارهای بازآفرینی تم شهری با رویکرد نظریه شهر خلاق (نمونه موردی: منطقه 12 تهران بزرگ)

بازآفرینی شهری، به مثابه روایتی فراگیر و یکپارچه از مرمت شهری، جریانی است که از یک سو به تمامی وجوه و محدودیت های امر توسعه در بطن شهر موجود توجه می کند و از سوی دیگر، به تدارک فرصت و استفاده از هر فرصتی برای تبدیل ساختن آن به ابزار یا راهی برای رسیدن به توسعه می پردازد. فلسفه شهر خلاق آن است که در هر شهری همیشه ظرفیتی بسیار بیشتر از آنچه مادر وهله اول تصور می کنیم، وجود دارد و جایگاه شهر به عنوان محل شکل گیری بسترهای جامعه دانایی و یکی از الزامات اساسی تشکیل خوشه های علم و فناوری و حفظ سرمایه های انسانی خلاق (طبقه خلاق) بسیار ضروری و مهم است. بنابراین در عصری که تنوع فرهنگی و اقتصادی روبه رشد است، خیابان ها، میادین، پارک ها و سایر فضاهای عمومی هسته اصلی بلوک های ساختمانی سکونت گاه ها، جهت برقراری تعاملات و ایجاد سرزندگی در زندگی شهری را تشکیل می دهند، لذا با بازآفرینی فضاهای شهری با اهداف جدید و نو می توانیم به حفظ حیات و درخشش شهرهایمان در دنیای اقتصادی جدید بپردازیم. بر این اساس پژوهش حاضر به صورت کیفی و به شیوه توصیفی- تحلیلی انجام شده است و داده ها و اطلاعات مورد نیاز پژوهش، حاصل مطالعات کتابخانه ای، برداشت ها و گاه مطالعات میدانی است. با بررسی خیابان های اصلی منطقه 12 تهران به عنوان نمونه موردی پژوهش و فضای شهری با پتانسیل جذب گروه خلاق هنرمندان، مشخص می شود که برای جذب و حفظ طبقه فوق، وجود فعالیت هایی ویژه که مورد علاقه آنها است و ایجاد بستر کلیدی مناسب جهت وقوع چنین فعالیت هایی در فضا، که باعث تعاملات اجتماعی آنان با مردم شود، ضرورت دارد. لذا پژوهش فوق به دنبال چگونگی ایجاد چنین زمینه ای است تا از طریق آن موجب بازآفرینی فضای شهری فوق در تمام ابعاد اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی شده و به الگو و قطبی محرک برای سایر فضاها، تبدیل گردد تا در نهایت به توسعه این منطقه از تهران منجر شود.