ارتقا جذب سطحی مونوکسیدکربن در جاذب کربن فعال اصلاح شده با تکنیک پلاسمای سرد

جذب سطحی با جاذب کربن، از گسترده ترین روش های کنترل آلودگی هوا است. از طرفی دیگر اثرات فیزیکی و شیمیایی قابل توجه، سهولت و هزینه تمام شده و دربرداشتن بسیاری از ملاحظات زیست محیطی سبب توجه گسترده به تکنولوژی نوین قرن، پلاسمای سرد شده است. امروزه از مهم ترین و پیشرفته ترین تکنولوژی های قرن 21 ترکیب دو تکنولوژی جدید و قدیم می باشد که توجه بسیاری از محققان را در ایجاد روش های کاربردی در مبحث کنترل آلودگی هوا به خود جلب کرده است. از این رو به نظر می رسد دستیابی به یک سیستم کارا، اثربخش و اقتصادی باهدف کنترل آلاینده شاخص مونوکسیدکربن در منبع تولید؛ با استفاده از ترکیب روش پلاسما به عنوان تکنولوژی سبز جدید و کربنفعال به عنوان مهم ترین بستر جاذب آلاینده های گازی، میتواند یک هدف مهم و قابل دسترس باشد. در پژوهش حاضر، اثر مهم ترین متغیرهای مطرح در فرایند اصلاح پلاسمایی کربن فعال (طول مدت زمان و ولتاژ اصلاح) با استفاده از گرانول کربن های اصلاح نشده و اصلاح شده تحت جریان هوای حاوی آلاینده مونوکسیدکربن مورد بررسی قرار گرفت. جریان هوا با غلظت ppm 25 مونوکسیدکربن به صورت استاتیک ساخته و باهواگذر معین از جاذب عبور داده شد؛ و درنهایت اطلاعات حاصل مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفت. نتایج نشان می دهد ظرفیت جذب نمونه های اصلاح شده با پلاسما به طور قوی با افزایش ولتاژ و زمان اصلاح افزایش پیدا می کند، اما این افزایش برای مدت زمان اصلاح محدود می باشد. آنالیز Bet نمونه های کربن اصلاح شده افزایش 22.5 % حجم کلی منافذ را نشان می دهد. به نظر می رسد افزایش حجم کلی منافذ در کربن فعال اصلاح شده توانسته است به طور قابل توجهی ظرفیت کربن را افزایش دهد.