بررسی شناخت مولفه های تکنولوژی و فرهنگ بر هویت معماری

در عصری زندگی می کنیم که یکی از پایه های اصلی طراحی های معماری را تکنولوژی های جدید قرار داده است. تکنولوژی مانند کالبدی بدون روح می ماند که اگر روح فرهنگ و هویت در آن وجود نداشته باشد، هیچ ماندگاری در آینده ندارد و به مرور زمان شهر دچار دوگانگی وچند شخصیتی می شود که باعث می شود کم کم از هویت خودش فاصله بگیرد و در پی آن سیمای تمام شهرهای جهان همانند همدیگر شوند، در معماری معاصر که تکنولوژی های غرب را بدون فرهنگ جامعه در ایران کپی می شود شاهد هستیم. معماری یک پدیده منفعل نیست که تنها هندسه ای از احجام به آن حاکم باشد، بلکه خلق فضاهایی با ویژگی های کیفی و مفهومی می تواند ارائه دهنده هویت جامعه صاحب آن فضاها باشد تاریخ اثباتی از کوشش های بشر برای متمایز ساختن خود از دیگران بوده و هست، و این تمایز با نمایش هویت خود بوده است. احساس هویت انسان با فضا و محیط خویش یکی از فرآیندهای تاثیر محیط بر انسان است. با حضور انسان در یک فضا و زیستن در یک محیط، از طریق رابطه ادراکی که بین انسان و فضا و محیط برقرار می شود، معانی و مفاهیمی از محیط به انسان القا می شود و در نتیجه انسان به ارزش هایی هدایت می شود که اگر این ارزش ها متناسب با جهان بینی و باور وی باشد به فضا و محیط با هویت یاد می شود و اگر این ارزش ها با اصول و باورهای وی در تضاد باشد منجر به یک آشفتگی و بی هویتی در محیط می شود. هویت متناسب با تکنولوژی در معماری یکی از موضوعات مهم عصر حاضر در معماری است که با در نظر گرفتن هویت معماری و هم گام با تکنولوژی روز دنیا آثار فاخر و ماندگار در ساخته شوند که شناسنامه معماری عصر حاضر برای حال و آینده باشند. در این مقاله با شناخت مولفه های تکنولوژی و فرهنگ در معماری و استفاده از تکنولوژی با حفظ فرهنگ و موجودیت هویت در معماری معاصر پرداخته شده است. روش تحقیق در این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی و بصورت تحقیقات کتابخانه ای می باشد، در نتیجه عنوان می شود که تکنولوژی در صورت انطباق بر معیارهای فرهنگی می تواند موجد هویت در معماری شود.