بررسی سرزندگی در پارک های شهری (مطالعه موردی: پارک پرواز شیراز)

شهرها به مثابه موجودات زندها ی هستند که حیات می یابند رشد می کنند و به بلوغ می رسند و برای ادامه زندگی بهسرزندگی و نشاط نیازمندند. امروزه به علت پیچیدگی زندگی شهری و عدم توانایی تمام گروه های اجتماعی در استفاده ازساعاتی از روز برای رفع نیاز ها و برای برطرف نمودن پیامدهای اجتماعی، اقتصادی و.. ناشی از خالی بودن شهر در ساعاتخاصی از روز، استفاده از زمان های مرده شهری را می توان به عنوان راهکاری درجهت بهبود عملکرد فضای شهری در پاسخبه نیاز سرزندگی محیط شهری استفاده نمود.پارک های شهر ی به عنوان یکی از فضاها ی عمومی، به دلیل داشتن کارکردها ی گوناگون اجتماعی، اقتصادی و اکولوژیکی،جزء مهمترین بخش های محیط های شهر ی به حساب می آیند. علیرغم تاثیر مستقیم سرزندگی پارک ها ی شهر ی درایفای نقش ها ی مهم این فضاها از طریق حضور مستمر شهروندان و ارتقا ی سطح زیستی محیطی آن ها، کمترپژوهشی به بررسی سرزندگی این فضاها پرداخته است. به همین منظور در این مقاله، پارک پرواز شیراز در مجاورت بابلوار مدرس از لحاظ سرزندگی مورد بررسی قرار گرفته است، این پژوهش با هدف ارتقای سرزندگی پارک از نوع پژوهشکاربردی بوده و روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی است. بر همین اساس این مقاله سعی دارد تا در قالب پژوهشیابتدا معیارها ی موثر بر سرزندگی پارکها ی شهر ی را شناسایی و سپس برا ی پارک پرواز شیراز آنها را بر رسی و اولویتبند ی نماید تا در نهایت پیشنهادهایی برا ی ارتقا ی سطح سرزندگی این پارک ارائه دهد.نتایج به دست آمده بیانگر این است که وجود فضاهای متنوع و مکان های فرهنگی برای برگزاری مراسمات ایمنی و امنیتبر ارتقا سرزندگی فضای شهری در این سایت موثر است. همچنین مولفه خدماتی از بالاترین سطح مطلوبیت و مولفه ایمنیاز پایین ترین سطح برخوردار است.