توسعه اقتصاد کم کربن در ایران با تاکید بر رشد اقتصادی

اقتصاد کم کربن یک الگوی رشد اقتصادی به منظور کاهش مصرف انرژی و آلودگی هوا است. هدف از این پژوهش بررسی راهکارهای توسعه اقتصاد کم کربن در ایران با تاکید بر رشد اقتصادی است. به این منظور با استفاده از داده های سری زمانی 1368-1393 و الگوهای ARDL و ECM عوامل اثرگذار بر انتشار کربن شناسایی شده اند نتایج نشاندهنده رابطه U وارون در بلندمدت بین انتشار کربن و مصرف انرژی است. حداکثر مقدار آستانه مصرف انرژی، معادل 10927/48 میلیون بشکه نفت خام است و نشان می دهد اثرات مقیاس و ترکیب بر اثر فناوری غالب شده اند. چون عملکرد اقتصاد ایران، کمتر از این سطح است، با افزایش مصرف انرژی، انتشار کربن به تدریج تا زمان رسیدن به سطح آستانه افزایش می یابد. از سوی دیگر نرخ رشد اقتصادی با ضریب مثبت و معنی دار، انتشار کربن را افزایش می دهد. بنابراین برای عبور از نقطه آستانه و تقویت اثر فناوری، باید رشد اقتصادی با استفاده از انرژی های نو شتاب گیرد. در این راستا اعمال سیاست های تشویقی برای استفاده از انرژی های تجدیدپذیر در صنایع مختلف، با هدف کاهش تولید کربن همزمان با رشد تولید پیشنهاد می شود. شاخص توسعه مالی بر انتشار کربن در بلندمدت تاثیر مثبت دارد. اما اثر شاخص باز بودن تجارت بر انتشار کربن در بلندمدت و کوتاه مدت منفی است. با توجه به نتایج، کاهش موانع تجارت بین الملل، افزایش حجم و تغییر الگوی تجارت با در نظر گرفتن مزیت های اقتصادی و زیست محیطی به توسعه اقتصاد کمکربن در کشور، کمک می کند. همچنین تخصیص هدفمند منابع مالی به طرح های اقتصادی سازگار با محیط زیست، پیشنهاد می شود