ارزیابی مقاومت بتن در ستون های بتن آرمه با در نظر گرفتن نحوه اجرا وآرایش میلگرد های عرضی

شاخص ترین معیار برای پی بردن به بتنی خوب مقاومت فشاری آن است، همین امر باعث شده که تعیین مقاومت بتن در آزمایشگاه و محل سرویس دهی مورد بررسی محققین قرار گیرد. همچنین عواملی از قبیل نحوه ی اجرا، نحوه ی بتن ریزی، تراکم ناکافی، عمل آوری نامناسب، عدم توجه به شرایط واقعی، می تواند معرف مقاومت بتن به کار رفته در عضو سازه واقعی نباشد. هدف از این تحقیق، ارزیابی تغییرات مقاومت بتن درارتفاع ستون های بتن آرمه با ارتفاع پرتاب بتن از 1/2متر مطابق آیین نامه و بیشتر با ارتفاع پرتاب 3 متر به روش سنتی و با آرایش میلگرد های عرضی به صورت خاموت پیرامونی، خاموت میانی بسته و خاموت میانی باز می باشد. ستون های مورد مطالعه به ارتفاع 3 متر و با مقطع 0/35×0/35 متر می باشد. در این تحقیق از 3 طرح بتن شامل : بتن معمولی با حداکثر قطرسنگدانه 37/5 میلیمتر به عنوان بتن با مقاومت پایین، بتن معمولی با حداکثر قطرسنگدانه 12 میلی متر به عنوان بتن با مقاومت پایین و بتن با مقاومت بالا با حداکثر قطرسنگدانه 37/5 میلی متر به عنوان بتن با مقاومت بالا مورد استفاده قرار گرفت . برای ارزیابی تغییرات مقاومت در ارتفاع ستون آزمایش غیر مخرب اولتراسونیک در سن 28 روز بر روی ستون ها انجام گرفت . نتایج حاکی از آن است که تغییرات در ارتفاع ستون ها، بتن ریخته شده در تمامی طرح ها از ارتفاع 1/2 متری با خاموت پیرامونی بسیار ناچیز بوده است . همچنین تغییرات در ارتفاع ستون های ریخته شده برای بتن معمولی با حداکثر قطرسنگدانه 12 میلیمتر و بتن با مقاومت بالا با حداکثر قطرسنگدانه 37/5 میلیمتر با ارتفاع پرتاب بتن از 3 متر با خاموت پیرامونی، خاموت میانی بسته و خاموت میانی باز، یکنواخت و همگن تر از بتن معمولی با حداکثر قطرسنگدانه 37/5 میلیمتر بوده است.