بازآفرینی فضاهای عمومی شهر با رویکرد ارتقاء کیفیت زیست پذیری(نمونه موردی: محله ابیوردی شیراز)

محلات محل تبلور پویایی اجتماعی و اقتصادی در حیات شهری هستند که اکنون که به سبب عدم معاصرسازی کالبد و فعالیت های موجودبا آسیب های متعددی روبرو شده اند، و نیاز به بازآفرینی فضای عمومی محله امری ضروری تلقی می گردد. پژوهش حاضر به دنبال معاصر سازی و بازآفرینی ارزش های گذشته محله ابیوردی در پاسخ به عدم کارایی کاربری ها و زیرساخت های توسعه های جدید شهری در آن است تا بتواند به اهداف مورد نظر یعنی ارتقاء کیفیت زیست پذیری و جذب ساکنین دست یابد و این امر بدون بازآفرینی کالبدی و عملکردی محله محقق نخواهد شد. در این پژوهش گردآوری داده ها به صورت اسنادی و کتابخانه ای مصاحبه و مطالعه های میدانی صورت میگیرد و در نهایت یافته های مطالعات کتابخانهای و نتایج بررسی میدانی از طریق توزیع پرسشنامه بین استفاده کنندگان از محدوده مطالعاتی و همچنین مصاحبه با کارشناسان دفتر تسهیل گری بافت فرسوده ابیوردی ، در چهارچوب یک مدل سنجش مناسب مانند AHP سطح کیفیت زیست پذیری در محدوده مورد مطالعه مورد ارزیابی قرار می گیرد. سپس بر اساس مدل ترکیبی تحلیل استراتژیک SWOT مساله یابی و تحلیل موقعیت محله و با استفاده از مدل برنامه ریزی استراتژیک QSPM تعیین راهبردها و اولویت بندی آن ها انجام گرفت که نتایج حاصله بیانگر بی بهره بودن محله از فرصت های موجود به علت فرسودگی کالبدی و دیدگاه منفی مردم شیراز نسبت به محله است.