بررسی پارامترهای تاثیرگذار بر خصوصیات خزش مخلوط های آسفالتی نیمه گرم

تکنولوژی آسفالت نیمه گرم امکان کاهش قابل ملاحظه ی دمای تولید و تراکم مخلوط آسفالتی گرم را میدهد به طوریکه خصوصیات عملکردی مخلوط همچنان حفظ گردد که این امر سبب کاهش گازهای گلخانه ای، کاهش هزینه های انرژی و فواید زیست محیطی فراوانی می گردد. شیارشدگی یکی از خرابی های متداول در مخلوطهای آسفالتی نیمه گرم به شمار میرود که ناشی از ناپایداری لایه های مخلوط آسفالتی تحت ترافیک و دمای بالا میباشد و موجب کاهش سطح سرویس و عمر روسازی می شود. در شرایط آزمایشگاهی علاوه بر خصوصیات مخلوط آسفالتی، زمان و دما بهعنوان دو فاکتور موثر بر خصوصیات مکانیکی مخلوط ها شناخته شده اند که ممکن است بر روی عملکرد مخلوط تاثیر گذاشته و پژوهشگران را در تحلیل نتایج گمراه کنند؛ بنابراین به نظر میرسد که لازم است به برخی از شرایط آزمایشگاهی که کمتر موردتوجه قرارگرفته شده، بیشتر پرداخته شود تا نتایج به دست آمده از آزمونهای آزمایشگاهی با کمترین خطا مواجه شود. ازاینرو در این پژوهش پس از انجام مطالعات درزمینه ی مخلوط های آسفالتی نیمه گرم و فاکتورهای تاثیرگذار بر نتایج آزمون های آزمایشگاهی سه پارامتر پیرشدگی کوتاهمدت، زمان عمل آوری )زمان ساخت نمونه تا انجام آزمایش( و زمان همدمایی )از لحظه قرارگرفتن در محفظه دستگاه آزمایش تا شروع آزمایش( انتخاب شدند تا با ساخت ترکیب های مختلف به بررسی تاثیر توامان این سه پارامتر تحت شرایط مختلف بر پتانسیل شیارشدگی مخلوط ها پرداخته شود. برای بررسی تاثیر این پارامترها در برابر شیارشدگی از آزمایش بار محوری مکرر استفاده شده است. نتایج نشان میدهد که با افزایش زمان پیرشدگی مقاومت مخلوط در برابر شیارشدگی افزایش چشمگیری یافته است، همچنین با افزایش زمان عمل آوری پتانسیل شیارشدگی نمونه های مخلوط آسفالتی با کاهش مواجه شده است، اما با افزایش زمان همدمایی مقدار کرنش نهایی نمونه ها افزایش و در نتیجه پتانسیل شیارشدگی افزایش یافته است. همچنین، نتایج آنالیزهای آماری نشان میدهد که سه پارامتر پیرشدگی، زمان عملآوری و زمان همدمایی به طور موثر در پتانسیل شیارشدگی مخلوط های آسفالتی تفاوت ایجاد کرده اند.