تبیین راهنمای طراحی در محلات آسیب دیده با رویکرد کاهش بی خانمانی (مطالعه موردی: محله لب خط شوش)

شهر همواره برای ادامه حیات نیازمند ایجاد بسترهای مناسب برای ساکنان خویش است چرا که مولفه هایی همچون سرزندگی، پویایی، هویت و تعاملات اجتماعی است که به زندگی یک شهر معنا می بخشد. با این حال در جوامع امروزی با توجه به رشد روزافزون شهرهای معاصر و حضور بیش از پیش تکنولوژی در زندگی روزمره، بسیاری از نیازهای، یا نادیده گرفته میشوند و یا کمتر مورد توجه قرار میگیرند. امروزه معضل بیخانمانی، تبدیل به جزء جدایی ناپذیری از چهره ی بسیاری از کلانشهرها شده است. این پدیده که عرصهی نمود عینی آن فضاهای عمومی شهری است، عمدتا ریشه در علل فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی داشته و در حال حاضر با وجود عواملی نظیر افزایش مهاجرت به کلانشهرها و ارزش بالای مسکن در این محدوده ها، فاصله های طبقاتی رو به افزایش است. این موضوعات انسان امروز را بر آن داشته تا راه حلی برای پاسخگویی به این امر بیاندیشد. پژوهش حاضر تلاشی است در جهت شناخت عوامل محیطی و مولفه های کالبدی زمینه ساز و یا تشدید کننده بی خانمانی و ارائه ی راهنمای طراحی جهت کاهش این آسیب در سطح محلات. برای رسیدن به این منظور از منابع کتابخانه ای اعم از مقالات کتابهای تخصصی به عنوان منابع مطالعاتی برای بررسی ادبیات موضوع استفاده شد و برای پردازش اطلاعات تحقیق از نرم افزارهای رایانه ای و همچنین از تکنیک SWOT برای تحلیل یکپارچه مورد استفاده قرار گرفت. با توجه به بررسی های انجام شده در رابطه با محله لبخط شوش و پس از تعریف شاخص های اثرگذار بر روند پدیده ی بی خانمانی، اهداف، راهبردها و سیاست های پیشنهادی در راستای کاهش آسیب، پیشنهاد شده و در نهایت راهنمای طراحی برای این محدوده ارائه گردید.