مقایسه امید به زندگی و کیفیت زندگی در افراد دارای علایم اضطرابی و افراد عادی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه کیفیت زندگی و امید به آینده در افراد دارای علایم اضطرابی و افراد عادی انجام شد.روش پژوهش توصیفی از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل کلیه افراد دارای علایم اضطرابی شهر اصفهان بود.حجم نمونه پژوهش حاضر 120 (60 نفر افراد دارای علایم اضطرابی و 60 نفر افراد عادی) بودند که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش مقیاس کیفیت زندگی فرم 36 سوالی و مقیاس امیدواری اسنایدر (1991) بود.نتایج نشان داد که بین افراد دارای علایم اضطرابی و افراد عادی به لحاظ کیفیت زندگی و امید به آینده تفاوت معناداریوحود دارد. افراد دارای علایم اضطرابی نسبت به افراد عادی سطح امیدواری و کیفیت زندگی پایین تری داشتند.