بررسی روند نمادگرایی عناصر معماری، در نگاره خسرو درحال گوش کردن به موسیقی باربد از منظر نشانه شناسی پیرس

نگارگری ایرانی، باطنی و تا حدودی پنهانی است و برای برداشت مفاهیم آن مطالعه دقیق بیننده را نیاز است.زیرا اشارهای به هدفی والا دارد. در این بین علم نشانه شناسی کم می کند تا با شناسایی و طبقه بندینشانه های هر فرهنگی، شناخت عنا صر معماری آن امکان پذیر شود تا بتوان با ا ستفاده مجدد آن ها به فراخورزمان حال جایگاه ایران را در جهان معاصر معماری تقویت کرد. برای رسیدن به این منظور روش تحقیق، تاریخی-تفسیری و بر مبنای منابع تاریخی و مکتوب است. جمع آوری اطلاعات، اسنادی، ابزار گردآوری اطلاعات،کتابخانه ای و روش استدلال، استنتاجی است. مقاله حاضر در صدد است تا با رویکرد نشانه شناسی به مفهومنشانه ها و نمادگرایی نگاره خسرو در حال گوش کردن به موسیقی باربد مربوط به دوره صفوی بپردازد. اینمطالعه به دسته بندی انواع عناصر به کار رفته در کالبد نگاره ی مذکور با توجه به دیدگاه پیرس از نشانه، طبق سهوجه شمایل ، نمایه و نمادین می پردازد. به طور مختصر می توان گفت در وجه شمایلی نشانه، مدلول به طور عینینشان دهنده ی دال بوده، در وجه نمایه ای نشانه، مدلول نماد مفهوم ذهنی دال می باشد و در خصوص وجه نمادیننشانه، عناصر با وجه شمایلی به مرور زمان دارای ارزش نمادین شده و به این ترتیب دال را با یک قرارداد بهمدلول نسبت می دهیم.