سنجش مولفه های معمارانه بلندمرتبه سازی با تاکید بر هنر معماری ایران، نمونه موردی شهر شیراز

امروزه خانه به عنوان یکی از اساسی ترین نیازهای زیستی و به عنوان نماینده تعبیر و تفسیر انسان از جهان اسلام اهمیتویژه ای را در برنامه های توسعه اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی جوامع دارد. تهیه و تامین خانه برای کلیه افراد جامعه وبه ویژه خانه مناسب از این نظر که فراهم کننده آسایش و رفاه انسانهاست، نقش بسیار مهمی را در زندگی افراد جامعهدارد و حتی می تواند به عنوان یکی از معیارهای سنجش رفاه اجتماعی در یک جامعه به حساب آید.به دنبال رشد فزاینده جمعیت شهری ناشی از افزایش جمعیت و مهاجرت های روستایی در دهه های اخیر در ایران چهرهمسکن و معماری ایرانی-اسلامی تغییر یافت. در شرایط محدودیت منابع زمین و عدم امکان تصاحب سطح و رشد افقیشهرها مسکن اینبار به جای گسترش در سطح، در ارتفاع ساخته شد که نمود آن با عنوان بلندمرتبه خوانده می شود.توسعه این پدیده بدون برنامه ریزی صحیح و عدم توجه به مسایلی از جمله بافت فرهنگی-اسلامی در فضای تعاملیسکونتگاهی منجر به بروز رفتارهایی از ساکنین می گردد که مخل و از بین برنده فرهنگ سکونتی است.هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر مولفه های بلندمرتبه بر فرهنگ سکونتی در مجموعه های مسکونی شهر شیراز بهعنوان یکی از شهر هایی با معماری اسلامی است. نوع پژوهش اسنادی-تحلیلی پیمایشی است. در این راستا پس ازاستخراج مولفه های فوق در قالب روش دلفی و سنجش در مجموعه های مسکونی شهر شیراز، در راستای بهبود مولفههای بلندمرتبه با تاکید بر هنر معماری ایرانی و افزایش تاثیر آنها بر فرهنگ سکونتی راهکار های راهبردی و اجراییارایه گردیده است.