هویت و نشانه های هویت زیبایی شناختی در جنبش هنری سقاخانه

هویت، چیستی و چگونگی هر چیزی است و در خصوص انسان و فرهنگ؛ آگاهی فرد از کیستی و تعلقات اجتماعی اشمی باشد. در گفتمان تمدن و فرهنگ، هویت با برشماری چیستی ها و چگونگی ها، بار ارزشی و تقدیس گونه می یابد و انسانبا ارجاع به آن، خود و هستی اش را تفسیر و ترجمه می کند؛ لذا خصلتی مفهوم ساز دارد و به مثابه زبان عمل می کند. هویتدر هنر یک امر بغرنج و پیچیده است. اگر مفهوم سازی کند و علقه مندی را موجب شود، با زیبایی به عنوان جوهره ذاتیهنر که سیال و آزاد و خارج از علقه و مفهوم معنی می یابد؛ در تضاد قرار می گیرد. چالش اصلی این مقاله تبیین این تناقضاست. در جنبش سقاخانه شکل خاصی از هویت وجود دارد که هم معنی ایرانیت را به مثابه یک رمزگان فرهنگی منعکس می کند؛ یعنی هم واجد مفهوم است و قوه ادارک ما را از حیث مفهومی متاثر می سازد و هم زیبایی و فرم ناب هنری کهتجربه ی زیبایی شناختی را معنی می کند؛ محدود نمی سازد. این شکل خاص هویت را می توان هویت زیبایی شناختی نام نهاد که در این مقاله به روش تحلیلی- توصیفی و به شیوه ی اسنادی (کتابخانه ای) و استدلال در ترجمه ی نشانه ها و فرهنگ بصری جنبش هنری سقاخانه به بازشناسی آن خواهیم پرداخت. جنبش سقاخانه، شکل خاصی از هویت را درعرصه هنر می گشاید که می توان از آن به عنوان هویت زیبایی- شناختی یاد کرد. شکلی کمال یافته از رهایی و تعلق توامان. رهایی از قیدوبندهای تحمیلی اجتماع و ایدیولوژی و در همان حال تعلق به ذایقه و نبوغ ایرانی بر مدار تجربه زیبایی شناختی.