بررسی نقش اعداد در ارامگاه سعدی شیراز

بعضی از اعداد، نزد گونه های مختلف اعتقادی مردم از معنا و مفهومی رمز گونه و مقدس برخوردارند. بعضی دیگر نزد مردم بیانی برعکس دارند که صرفا زاییده ذهن بشر است. به یقین هیچکدام از این نظرات را علت قطعی کاربردی اعداد به شمار نمی آورد اما کمتر ملتی را می توان یافت که به اعداد، معانی خاص و تمثیلی نداده باشند. نگرش نمادین به هستی و پدیده های آن از گذشته های دور در فرهنگ های کهن به ویژه در هستی شناسی اسلامی شیعی که سرچشمه هستی را در ماورای این طبیعت و ماده می جوید، مطرح بوده است. گونه ای از نمادها که در هنر اسلامی معانی عمیقی را در خود نهفته دارند، اعداد هستند لذا در آرامگاه های، امامزادگان و بزرگان دین که خود واسط دستیابی به عالم معنا هستند، به وفور مورد استفاده قرار گرفته اند. این تحقیق با توجه به اهمیت و نقش اعداد از قدیم تاکنون به گوشه ای از حکمت اعداد را مورد بررسی قرار می دهد. در این تحقیق اعداد از دو جنبه مورد بررسی قرار می گیرند: اولین جنبه آن سمنتیک (نمادین) است که فقط به معنی آن توجه می کند در این باور این اعداد از دیرباز تاکنون این معانی را داشته اند. دومین جنبه آن انتولوژیک است (وجودی) اعداد خودشان وجود دارند و به حرمت خود عدد است که از آن استفاده می شود و به مانند یک موجود آثار و نتایج دارد. پژوهش به روش سبب از روش تحقیق تاریخی تفسیری و همچنین مطالعه موردی استفاده شده است. گردآوری اطلاعات هم به شکل اسنادی، کتابخانه ای و هم به صورت میدانی بوده است. در نتیجه در بنای سعدی اعداد یک و دو و سه و چهار و شش و هفت و هشت و چهارده و بیست و هشت مورد استفاده قرار گرفته است.