رابطه ی معنایی واژگان امامت ،ولایت،خلافت و امارت

امامت یکی از چالش برانگیز ترین مسائل در طول تاریخ بوده است .خلط این مقام با مباحث خلافت و ولایت سبب شده است که شبهاتی در این زمینه مطرح شود که برای شفاف سازی آنها لازم به شناسایی این واژگان و بررسی روابط بین آنها می باشد. مقام امامت یکی از وظایف امام و تنها یکی از شوون امامت به شمار می آید. بیان خلافت به معنایحکومت، معنای اصطلاحی خلافت نیست بلکه در مقام اطلاق و استعمال به حاکم خلیفه گفته می شود. در حالی که جانشین پیامبر(ص) خلیفه اوست که منظور همان امام است. پس هر امامی هم مقام امامت و هم مقام خلافت را داراست که بر مردم ولایت دارد. امامت، خلافت و ولایت یک حقیقت می باشند که قابل انفکاک از صاحب خود نیستند و کسینمی تواند این مقام ها را از صاحبانشان غصب نماید در حالی که امارت یک حق بوده و قابلیت غصب و تصاحب دارد هرچند این واژگان را به جای یکدیگر استعمال کرده اند، این استعمال و اطلاق هیچ خللی به حقیقت بودن امامت، خلافت و ولایت وارد نمی سازد.وقتی یک چیزی حقیقت باشد، حقیقت است هر چند عدهای آن را انکار نمایند. اینپژوهش با هدف تبیین روابط امامت، ولایت، خلافت و امارت شکل گرفته و با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی به بررسی و بازشناسی و بیان تفاوت واژگان با یکدیگر پرداخته شده است.