بررسی تطبیقی خدا در قرآن و اهورا مزدا در اوستا

قران کریم در پی آن است که خداوند را به کامل ترین وجه از طریق اسما و صفاتش، به انسان بشناساند. از دیدگاه قرآن، خداوند گشایش بخش و دانا، سریع تری حساب گر ،زنده و پاینده، والا، بزرگ و دارای حقیقت، صاحب شکوه و ارجمندی و بی نیاز است. از نظر قرآن، خداوند متعال است، یعنی او از هرچه در وهم ما آید. بالاتر است و هرگز ما نمی توانیم حقیقت او و جمال و جلال اور را آن گونه که هست دریابیم. خداوند یکی است و جز او خدایی نیست، او یکتا و یگانه است و هیچ چیز مثل و مانند او نیست. او پادشان راستین جهان هستی. پاک از هر عیب، سلامت بخش، مراقب بر همه چیز، عزیز، اصلاح گر، ترمیم کننده و شایسته بزرگی است و او بر همه چیز قادر و توانا است. اهورامزدا در گاتاها مظهر خرد است که گیتی و مینو را به وسیله آن خلق می کند. او خالق هستی است و گیتی را از هستی خود شکل می دهد. بدین سبب جهان هستی از او جدا نیست. اما او مطلق و نامحدود و گیتی نامطلق و محدود است اهورامزدا قائم به ذات است و جلوه هایش قائم به او می باشند. از این رو آفرینندگی و افزایندگی اقتضای ذات اهورامزدا است و همیشه با اوست و از طریق سپنته مئینیو که گوهر هستی و ذات اقدس حق است شناخته می شود. در قرآن نیز خداوند با نام جلاله الله که جامع همه اسماء و صفات الهی می باشد، بیان شده است مطابق با مندرجات این دو کتاب، خداوند یکی است ودارای ذاتی متعالی، وجودی بی شبه و غیر قابل توصیف است اگرچه با نام های مختلف و متعددی خوانده شود در این پژوهش نام های خداوند در اوستا و قرآن مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. از این رو، با توجه به سخنان زرتشت در گاتاها، می توان اذعان کرد که او، به خدایی واحد و قادر مطلقی که خالق همه چیز است اعتقاد داشت. یعنی زرتشت هم به توحید ذاتی و هم توحید خالقی را باور داشت. حتی به نظر می رسد که زرتشت تدابیر و امور عالم را نیز به خدای واحد یگانه نسبت داده و او را رب و مدبر عالم می داند. آنچه در یسنا 44 آمده است و بیشتر به آن اشاره شد به بر این ادعا اشاره می کند.