بررسی نمایش در سوریه با نگاه به آثار سعدالله ونوس

در این آثار از کسی یا کسانی که ارتباط در لابه لای این نمایشنامه ها دارند بسیار وجود دارد. نویسنده به تناسب چیدمان کلمات واژهبه واژه می خواهد با این کتاب ها جنبه ای از زندگی و فعالیت خود را با نوع زندگی که دارد به مقایسه به اشتراک بگذرد. نمایشنامه هاینامبرده را با فهم عمیق درک کنیم و سپس به آنها نمره بدهیم. آنچه در کلیه آثار هست متنبه کردن انسان، و در حال خود نیزفعالیت های آموزشی و اینکه این اثر در هر قسمت فعالیت تعلیمی اثر و تنوع در نوع عرفانی این آثار را که باید فهمیده شود. اماشخصیت های این نمایش شخصیت پردازی را در راستای نمایش شدن و فعالیت در زمینه نویسندگی بگذارد.برخی مواقع نقش ها در هم تنیده می شود برای اینکه این نویسنده اشتراک نوشته ها را در نوشته میسر بسیار سعی می کند و اکثرفعالیت او منجر به یک فضای خاصی با ریزسنجی برای پیدایش باید زحمت کشید اما متضادها و توافق خالی از این مصلحت برخیشخصیت که از نام تا بازی گرفته ادامه می دهد. در اهمیت دادن به شخصیت کوشش می کند و لیکن همه می دانند که این نوع اندیشهدر سیر یک نمایشنامه که آنهم دیالوگ ها شبه کارهای فاصله گذاری در اجرا هستند. این متن از یک نظر انسانی را بهت زده می کنداما حساب خود را با مخاطب یکی نمی کند.شاید عبداله ونوس نتوانسته خیلی چیزهایی را که باید می گفت بگوید اما مطمئنا باید با یک عدسی قوی خواسته ها را از ابتدا تا انتهانه برای خود برای کامل کردن مخاطب می گذارد. از اشتباه خود در مورد مخاطب و خود نیز به راحتی همان جا یا جایی نزدیک و یکتحول در پیش دارد.