مدل سازی رابطه متغیر های پیش بینی کننده حوادث بر اساس یک روش تصمیم گیری چند معیاره فازی

زمینه و هدف: سازمان ها باید همواره به دنبال یافتن بهتر ترین راه های پیشگیری از حوادث باشند. یافتن بهترین روش هایپیشگیری ازحوادث هم با شناسایی عوامل مهم و اصلی موثر بر وقوع حوادث، نحوه تعامل این عوامل و در نتیجه انجام اقدماتاصلاحی روی عوامل اصلی امکان پذیر است. هرچند مطالعات زیادی به بررسی متغیر های موثر بر وقوع حوادث پرداخته اند امانحوه تعامل این متغیر ها و روابط علت اثر متغیر های مختلف کمتر مورد توجه بوده است و مطالعه حاضر با این هداف انجام شد.مواد و روش ها: این مطاله بر اساس نظر گروهی متخصصان و با استفاده از روش Fuzzy DEMATEL برای تعیین نحوهتعامل متغیر های مهم موثر بر وقوع حوادث و شناسایی متغیر های علت و اثر و در نتیجه تعیین متغیر های حیاتی و ریشه ایموثر بر وقوع حوادث انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد که نگرش ایمنی سازمان ، ارتباطات ایمنی ، آموزش و طراحی ایمن سیستم ها از گروه متغیر های علت هستند که همگی در گروه متغیر های سازمانی قرار می گیرند. همچنین دانش ایمنی/کار و تجربه کاری فرددر وظیفه که جزء متغیر های فردی هستند، در گروه متغیر های علت قرار دارند.نتیجه گیری: بر اساس نظر جمعی متخصصین پنج متغیر ذکر شده جزء متغیر های ریشه ای و حیاتی موثر بر وقوع حوادثمی باشند. بنابراین اقدامات اصلاحی برای کاهش حوادث، در درجه اول باید بر روی اصلاح این متغیر ها متمرکز گردد.