رابطه بین ویژگی های شخصیتی و اهداف پیشرفت با گرایش نوازندگان به انواع موسیقی ایرانی و غربی

هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه ویژگیهای شخصیتی و اهداف پیشرفت با گرایش به انواع موسیقی ایرانی و غربی است.جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان و هنرجویان نوازندگی موسیقی شهر تهران در سال 1398 که از بین تعداد 259 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. پرسشنامه تیپ شخصیتی مایرز- بریگز، مقیاس هدف پیشرفت و مقیاس گرایش به انواع موسیقی بر روی نمونه اجرا و جمع آوری شد. در ادامه داده ها با روش تحلیل رگرسیون وبا استفاده از نرم افزار SPSS 22 و Amos 20 مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج مطالعه نشان داد که بین هدف رویکرد عملکرد و موسیقی پاپ ایرانی در کل نوازندگان و نوازندگان ساز فرنگی رابطه مثبت، بین هدف تبحرگرایی و گرایش به موسیقی پاپ غربی در بین نوازندگان فرنگی رابطه منفی، بین هدف تبحرگرایی و گرایش به موسیقی کلاسیک ایرانی در بین کل نوازندگان و نوازندگان ساز فرنگی رابطه مثبت، بین هدف تبحرگرایی و گرایش به موسیقی کلاسیک غربی در بین کل نوازندگان و نوازندگان ساز فرنگی رابطه مثبت، بین ویژگی شخصیتی شهودی با گرایش به موسیقی پاپ ایرانی درنوازندگان ساز فرنگی رابطه منفی، بین ویژگی شخصیتی قضاوت گرا با گرایش به موسیقی پاپ ایرانی در بین نوازندگان ساز ایرانی رابطه مثبت، بین ویژگی شخصیتی شهودی و گرایش به موسیقی کلاسیک غربی در بین نوازندگان ساز ایرانی رابطه منفی، بین ویژگی شخصیتی برونگرایی و گرایش به موسیقی پاپ ایرانی در بین کل نوازندگان رابطه مثبت وجود دارد. در پایان نتیجه گیری شد که ویژگی شخصیتی غالب نوازندگان، درونگرایی است. ازطرفی ارتباط برونگرایی با موسیقی پاپ ایرانی یافت شد. همچنین هدف پیشرفت غالب نوازندگان، تبحرگرایی بود که با 3 گرایش موسیقی کلاسیک ایرانی، کلاسیک غربی و پاپ غربی ارتباط داشت.