بازدارندگی منطقه ای و تامین امنیت جمهوری اسلامی ایران

نظریه­ ی بازدارندگی یکی از نظریات مبتنی بر رئالیسم و واقع­گرائی در عرصه­ی بین­الملل است که عمدتا پس از جنگ جهانی دوم و با تضعیف آرمانگرایی، مورد توجه نظریه­پردازان مسائل استراتژیک قرارگرفت.این نظریه در روابط بین­الملل به قدرت به عنوان مولفه­ی اصلی تبیین­کننده روابط بین­کشورها تاکید می­کند و ضمن رد نظرات ایده­آلیستی براین باور است که میزان قدرت دولتها، تاثیر مستقیم بر میزان امنیت ملی آنها دارد. مقاله حاضرضمن بررسی وتجزیه و تحلیل نظریه بازدارندگی تلاش دارد نوع انطباق این نظریه را با موقعیت کنونی انقلاب اسلامی مورد ارزیابی قراردهد.با توجه به خصومت ذاتی جهان غرب با انقلاب اسلامی ولزوم مقابله با آن و حفاظت کشور وانقلاب این نوشتار معتقد است که بازدارندگی منطقه­ای می­تواند تامین­کننده امنیت ملی ایران و در نتیجه انقلاب اسلامی در خاورمیانه و جهان باشد.