بررسی آزمایشگاهی طرح اختلاط بتن خود متراکم با ابرروان کننده و دانه بندی های مختلف مصالح سنگی

بتن خود متراکم، یکی از نوآوری های اخیر در تکنولوژی بتن، به عنوان یکی از پیشرفت های نوظهور در صنعت ساخت وساز می باشد و به علت مزایای فراوانش نسبت به بتن معمولی قابل استفاده است از آنجا که سنگدانه بخش بزرگی از بتن را شامل می شود. بنابراین شناخت نحوه تاثیر مشخصات سنگدانه بر رفتار بتن خود متراکم از اهمیت ویژه ای برخوردار است اطلاعات کمی در مورد نقش سنگدانه در بتن خود متراکم وجود دارد از اینرو با وجود شن با دانه بندی و شکستگی های مختلف، نیاز به داشتن طرح اختلاط های مختلف نیز می باشد در این تحقیق با هدف دستیابی به طرح اختلاط بهینه از نظر پارامترهای کارایی، خواص مکانیکی، نفوذپذیری مطلوب ونهایتا مولفه اقتصادی برنامه آزمایشگاهی تنظیم و اجرایی می شود. در تمامی طرح ها از سیمان پرتلند نوع 1-425، ابر روان کننده با نام تجاری FARCO PLAST P10N محصول شرکت شیمی ساختمان بر پایه پلی کربوکسیلیک و دوده سیلیس تولید شده در کارخانه صنایع فرو آلیاژ ایران ازنا به عنوان مواد پوزولانی استفاده می شود. نتایج آزمون های بتن تازه شامل جریان اسلامپ، زمان تخلیه بتن از قیف V و نسبت انسداد در جعبه L، نتایج آزمون مقاومت فشاری، آزمون جذب آب و بررسی اقتصادی نسبت های اختلاط با مقایسه قیمت تمام شده مخلوط در طرح اختلا های گوناگون بررسی می شود. طرح های اختلاط بتن خود متراکم ابتدا براساس روش ملی مخلوط بتن ایران طراحی و سپس طی مراحل آزمایشگاهی راستی ازمایی و بهینه سازی می شود مجموعه نتایج نشانگر آن است که طرح شن های 4.75-19، 9.5-19 با شکستگی حدود 90% بهترین عملکرد از بعد خواص مکانیکی، خواص بتن تازه، نفوذپذیری و صرفه اقتصادی را دارد.