گمگشتگی ایرنی در لابه لای بناهای مدارس دوره صفویه

امروزه با وجود پیشرفت هایی که در کالبد مدارس اتفاق افتاده است، به نظر می آید در گذشته مدارس سنتی ایرانی شامل ویژگی هایی بودند که بر کارآمدی آن ها می افزود. تا قبل از حکومت سلسله ی قاجار بر ایران و به خصوص در دوران صفویه، مدارس براساس الگوهای سنتی و با توجه به روش های آموزشی بومی طراحی می گشتند، حال آنکه در عصر حاضر، مدارس با الگوبرداری از غرب و بدون توجه به برنامه های منساب اموزشی و وجود فضاهای موردنیاز آن ساخته می شوند. در این مقال سعی شده تا با بررسی مدارس دوران صفویه، برخی از این خصوصیات را که مدارس فعلی فاقد آن هستند، استخراج نموده و به عنوان الگوهایی برای ساخت مدارس بومی امروزی استفاده نمود. روش تحقیق در این مقاله توصیفی تحلیلی است واطلاعات به دست آمده با مطالعه ی کتاب ها، مقالات و منابع معتبر جمع آوری گشته است. در پایان، ویژگی های نام برده به الگوهایی برای استفاده ی معماران و طراحان در ساخت مدارس آینده تبدیل گشته تا با بهره گیری از آن ها شاهد پیشرفت در طراحی محیط های آموزشی کشور عزیزمان باشیم.